جاهای دیدنی پلدختر

پل تاریخی پل دختر :

ین اثر شگفت انگیز از سازه های تاریخی دوره ساسانیان است که بر فراز رودخانه سرکش کشکان ساخته شده است.برخی دلیل نام گذاری آن را به پلدختر منتسب دانستن پل به نام ایزد بانو اناهیتا می دانند.این پل تاریخی در قرن چهارم هجری قمری مورد ممت قرار گرفته است اما هم اکنون تنها یک دهانه از طاق های آن به جا مانده و جاده از زیر آن عبور می کند.پلدختر در مسیر ارتباطی بین شهرهای شاپور خواست و جندی شاپور قرار داشته و از اهمیت راهبردی برخوردار بوده است.ارتفاع تنها طاق بر جای مانده پل ۱۸ متر از سطح جاده و ۳۰ متر از آب رودخانه و عرض آن ۱۱/۳۰ متر است.جهت پل شرقی -غربی و طول آن ۲۷۰ متر است.

غار کلماکره:

کلما کره برگرفته از دو واژه کلما به معنای ماورای کل و کره به مفهوم درخت انجیر است .که در دیواره صخره ای یکی از دره های ککوه مهله به نام دره هفت چشمه قرار دارد.این غار طبیعی و شکوهمند در ۱۵ کیلومتری شمال غرب شهر پلدختر واقع شده است.

ارتفاع محل غار از سطح دشت حدود ۶۵۰ متر و مساحت فضاهای شناخته شده آن حدود ۴۳۰۰ متر مربع است .طول غار حدود ۷۰۰ متر از چهار تالار نسبتا بزرگ و رفیع همچنین دهلیز ها و راهروهای ورودی تشکیل شده است .غار کلماکره در سال ۱۳۶۸ کشف و مورد بررسی قرار گرفت.پژوهش انجام شده اشیا منسوب به غار با توجه به کتیبه های موجود بر روی آن ها بهره برداری از این مکان طبیعی و حیرت انگیز را به دوران ایلام نو یعنی حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد نسبت می دهد.بر اساس آنچه از متن کتیبه ها مشخص شده است برای نخستین بار به نام یک سلسله پادشاهی به نام سمتی ها و سرزمینی به نام ساماتوره و پادشاهی به نام امپی ریش -دابالا-اون زی کیلیک و.... آشنا می شویم

غار کوگان:

غار کوگان در ۵۱ کیلومتری جنوب خرم آباد و در روستایی به همبن نام قرار گرفته است .این غار از دو طبقه متصل به هم و به صورت دستکند تشکیل شده و در مجموع شامل ۱۵ فضای کوچک و بزرگ و ۶ آب انبار است و مساحت کل آن ۳۴۰ متر است .این غار که از جمله غارهای دستکند در کشور به شماره می رود.احتمالا به منظور نیایش و اجرای مناسک مذهبی در آیین مهر (میتراتیسم)در دوره اشکانی ایجاد شده و در قرون ۷و۸ هجری مجددا مورد بهره برداری قرار گرفته است.

کاروانسرای چمشک:

ین کاروانسرا با مساحت ۴ هزار متر مربع در منطقه چمشک از توابع شهرستان پلدختر و در مسیر راه باستانی شاپور خواست به خوزستان قرار گرفته است.شکل اصلی بنا به صورت چهارضلعی و ارتفاع آن به ۵ متر میرسد.ورودی آن به سمت جنوب و هلالی شکل است.این بنا دارای ۱۲ اتاق است که بعضی از اتاق ها برای سکونت کاروانیان و تعدادی دیگر از اتاق ها جهت نگهداری چارپایان مورد استفاده قرار می گرفته است.مصالح مورد استفاده در این بنا سنگ-گچ و ملات می باشد.و دارای بارویی با کنگره های نیم دایره تزیینی است بنای مذکور مربوط به دوره صفویه (شاه عباس اول)می باشد.